24 روز در آدلاید

 امروز ۲۴ روز داره میشه که ما اومدیم آدلاید و  ۱۲ روز هستش که در خونه خودمون مستقر شدیم. تجربیات جالی ما داشتیم تو این مدت و با افراد زیادی آشنا شدیم. 

خونه ای که ما اجاره کردیم مبله هست و ما نیازی نداشتیم که وسایل برای داخل خونه بگیریم. اشتباهی که ما کردیم این بود که زمانی که برای بازدید خونه رفتیم وسایل رو با دقت نگاه نکردیم و بعد از قرارداد بستن و مستقر شدن تازه پی به خرابی بعضی از وسایل بردیم مثلا تخت خواب از وسط شکسته بود و زیرش دوتا تشک گذاشته بودن که بیاد بالا واین باعث یه قوس وسط تخت شده بود که باعث شده بود موقع خواب کمردرد بگیریم .چند تا از کشوهای دراور شکسته بود که جوری گذاشته بودنش که معلوم نشه. توری پنجره ها اکثرا پاره و شکسته بود .آیفون خراب بود و چند تا مشکل دیگه که  با املاک تماس گرفتیم و یک نفر که همه چیز بلد handy man به قول خودشون فرستادن و تخت و چیزهای دیگه رو درست کرد. ما وقتی می خواستیم قرار داد ببندیم من به املاک گفتم که اگر وسایل اونجا خراب باشه چی کار می کنید که گفتن شما می تونید به ما اطلاع بدین و ما درست می کنیم که در مورد ما همین اتفاق افتاد. نکته ی که هست اینه که شما در همون اول که وارد خونه جدید میشید این حق و دارید که ایرادهای خونه رو اطلاع بدید و اگر چیزی باعث ناراحتی شما میشه رو باید درخواست تعمیر بدید و بهتر است که همه چیز به صورت عکس و ایمیل فرستاده بشه چون بعدا اگر مشکلی بوجود بیاد شما چیزی نداری ثابت کنی که فلان وسیله همون اول خراب بوده و کار شما نبوده. نماینده  املاکی که  ما با اون قرار داد بستیم خیلی دیر به ایمیل ها جواب میده و باید تند تند پیگیری کنید و به املاک زنگ بزنید تا بیان مشکل رو حل کنن و من با ایرانی های دیگه که اینجا بودم همینو می گفتن که باید خیلی پیگیر باشی با املاکی ها .

در مورد خرید های روزانه اینجا دو تا فروشگاه بزرگ برای خرید مایحتاج زندگی از قبیل مواد غذایی میوه سبزی هستند که یکیش Coles هستش و یکی دیگه Woolworths.  معمولا هر دوی این فروشگاه تخفیف های خوبی روی اجناس مختلف میزارن و ما معمولا چیزی بخواهیم از این دو فروشگاه می گیریم چون نسبت به جاهای دیگه خیلی مقرون به صرفه هستش.  نکته جالبی که در خرید محصولات غذایی اینجا دیدم این بود که روی تمامی محصولات غذایی تولید شده در استرالیا یک برچسب سلامت زده شده و از ۵ نمره میدن و شما می تونی ببینی چیزی که می خری خیلی سالم هست یا نه.

در داخل شهر برای خرید محصولات غیر غذایی مثل وسایل ریز خونه می تونید به فروشگاه های Kmart  و Project  برید. و اونجا خیلی محصولات متنوع با قیمت های خیلی پایین می تونید پیدا کنید. تو kmart حتی لباس و کفشم هست. این چهار فروشگاه جاهای مختلف تو استرالیا شعبه دارن.

برای خرید محصولات غذایی ایرانی مثل برنج و گوشتهای حلال و  چیزهای دیگه می تونید به محله prospect  که در شمال آدلاید هستش برید و اونجا فروشگاهایی هستند که برای افغانی هاست و محصولات ایرانی می فروشن. 

در مورد سیستم حمل و نقل بگم. اینجا مردم در داخل شهر یا از قطار شهری استفاده می کنند و یا اتوبوس. قطار شهری یا ترم در داخل شهر یک مسیر خاصی رو فقط میره ولی اتوبوس ها مسیرهای مختلفی رو در شهر پوشش میدن . ترم در داخل مرکز شهر رایگان هست ولی اگر بخواهید از شهر خارج شوید باید از کارت مترو خود استفاده کنید. و کارت مترو کارتیه که می تونید هم برای اتوبوس و هم ترم استفاده کنید.  این ترم از مرکز شهر رد میشه و تا ساحل glenelg که اصلی ترین ساحل آدلاید هست ادامه داره . در مورد اتوبوس اینجا دو مدل اتوبوس هستش مدل پولی و مدل رایگان که مدل های پولی مسیر های بیشتری رو پوشش می دن ولی اتوبوس های رایگان هم به تعدا کافی هستش. ما معمولا از ترم و اتوبوس های رایگان استفاده میکنیم. در ایستگاهای اتوبوس در داخل شهر مانیتوری وجود داره که نشون میده فلان اتوبوس دقیق کی میرسه به ایستگاه و شما می تونید تصمیم بگرید که منتظر بمونید یا نه. 

و حتی یک اپلیکیشن هست به نام metro adelaide  که اگه رو گوشی بریزید میتونید تمام اتوبوسها و زمانبندی ها و تایم دقیق که به ایستگاه ها میرسن رو ببینید. 

اینجا مردم خیلی به قوانین احترام می زارن و ماشین ها اصلا بوق نمی زنن. چیزی که ما اینجا میبینیم صبر و حوصله خیلی بالای مردم هستش که اصلا کسی یا راننده ای عجله نداره که کار خاصی انجام بده و یا با سرعت رانددگی کنه  و اکثرا همه ریلکس و آروم هستن. اینجا اگر بخوان از این ور خیابون به اون ور برن نمی پرن وسط خیابون بدو بدو از این ور به  اون ور  برن. همه معمولا میرن قسمت عابر پیاده و با حوصله میایستن تاچراغ عابر پیاده سبز بشه و بعد میرن. چیزی که جالبه اینه که بارها من دیدم که اصلا ماشین تو چهار راه نبوده ولی بازم مردم وای میستن تا چراغ عابر سبز شه که این نشون دهنده اعتقاد بالای مردم نسبت به رعایت قوانین و مقرارت هستش. 

اینجا انقدر مردم قوانین رو رعایت میکنن که معمولا کسی رو نمیبینیم که چیزی رو چک کنه مثل بلیط اتوبوس و غیره . ما وقتی از ترم استفاده کردیم که به ساحل بریم کسی تو قطار نیومد چک کنه که ما از کارت مترو استفاده کردیم یا نه. حتی ما یک بار دیر وقت  به سینما رفتیم و جالب بود تو اون موقع شب هیچ کسی در سینما نبود که بلیط بفروشه و ما رفتیم از باجه الکترونیک بلیط خریدیم و رفتیم داخل سینما و فیلمو دیدیم و اومدیم بیرون هیچکسی بلیط ما رو چک نکرد. دلیلش این بود که انقدر به مردمشون ایمان دارن و مطمئنن کسی قانون رو زیر پا نمیزاره. البته اینجا به من گفتن که در قطار و جاهای مختلف ممکنه یک دفعه کسی بیاد بلیط رو چک کنه به صورت random  ولی ما تا حا لا ندیدیم. اینجا اعتقاد اینه که همه قوانین رو رعایت میکنن مگر اینکه خلافش ثابت شه.