ورود به آدلاید

امروز روز پنجم هستش که من آدلاید هستم و در مورد روز اولی که وارد استرالیا شدم رو تا اونجایی که یادم میاد براتون مینویسم .

من و خانومم با پرواز ماهان از تهران به مالزی رفتیم و چند شب اونجا اقامت داشتیم و بعد با پرواز مالزی به سمت آدلاید پرواز کردیم. در فرودگاه کوالا لامپور هنگام تحویل بار مسؤل مربوطه از روی پاسپورتمون ویزای ما رو که به صورت الکترونیک صادر شده بود رو به صورت آنلاین چک کرد و بعد ما بارها رو تحویل دادیم و در گیت پرواز موقعی که می خواستیم وارد شیم یک نفر اونجا بود که از ما سوال در مورد ویزا پرسید و از ما خواست که برگه پرینت شده ویزا هامون رو نشون بدیم و بعد از اینکه پاسورت و برگه ها رو چک کرد به ما گفت که می تونیم وارد گیت بشیم.

پرواز ما از کوالا تا آدلاید ۶ ساعت طول کشید و ما از خدمات پرواز مالزی راضی بودیم و مثل هواپیماهای امارات و قطر خدمات خوبی به مسافرین میدادن. در همون ساعت اول پرواز مهمانداران هواپیما برگه هایی رو بین مسافرین پخش کردن که تو اون مواردی که شما اگر به همراه خودتون داشتید باید تیک میزدید که البته ما چون این برگه رو قبلا دیده بودم تمام موارد رو مشکل دار که استرالیا روش حساس بود رو با خودمون حمل نمی کردیم و تمام گذینه های مربوط به این موارد مثل داروهای منع شده و خوراکی جات و وسایل چوبی و حیوانات خشک شده و غیره رو نداشتیم. این برگه رو به هر مسافری در هولپیما می دن و شما این رو باید با خودتون ببرید فرودگاه اونجا در داخل فرودگاه ارائه بدید. 

ما ساعت ۷ صبح به وقت آدلاید به فرودگاه رسیدیم. . وقتی چمدون هامون رو از روی ریل برداشتیم یک آقایی به سمت ما اومد که از کارمندان فرودگاه بود و به ما گفت که کارتی که تو هواپیما به ما دادن رو ببینن و یک نگاهی انداخت و گفت شما زدید که هیچ گونه غذا و خوراکی در چمدون و کوله پشتی ندارید و آیا ما مطمئنیم که چیزی نداریم و ما گفتیم بله و دوباره پرسید که آیا از غذا و خوراکی های هواپیما چیزی توو ساکمون گذاشتیم و ما گفتیم نه و بعد گفت پس مشکلی نیست برید.

اونجا بود که من فهمیدم مهمترین چیزی که براشون مهمه خوراکی جاتی که از خارج از کشور وارد استرالیا میشه و من یادمه که یک بسته پسته رو که یکی از اقوام دم رفتن به ما داده بود که با خودمون بیاریم و گذاشتم خونه موند.

بعد ما وارد صف چک پاسپورت شدیم و من پاسم دادم و انگلیسی گفتم که چه نوع ویزایی هستیم و بعد خانومی که پاسو چک می کردن با کاموپیوتر به فارسی گفت موفق باشید و فهمیدم خانم ایرانی بود . بعد از  چک پاسپورت  وارد مسیری شدیم که دو راه میشد واکثرا همه از مسیر چپ می رفتن ولی اونجا یک نفر بود که پاس ها و پروازها رو کنترل میکرد و تا پاس ما رو دید گفت شما باید از مسیر راست حرکت کنید و من اونجا فهمیدم که می خوان ما رو بیشتر بررسی کنند. در مسیر راست متوجه شدم اکثر کسانی که با ما هستن از کشورهایی مثل هند و غیر استرالیایی بودن. بعد ما وارد یک اتاقی شدیم که دیدم چمدون همه رو باز می کنن و بررسی می کنن که چی دارن و ندارن. من از قبل مطمئن بودم که چمدون و ما رو باز می کنند و می بینند حتی اگر در کارت موارد مشکل دار رو خیر زده باشید و علت این بود که ما غیر استرالیایی بودیم و اولین بار هم بود که وارد استرالیا میشدیم.

بعد از اینکه چمدون ما رو اسکن کردن فهمیدن ما موارد خوراکی جات و وسایل چوبی نداریم ولی به یک چمدون ما اشاره کرد و گفت داخل اون دارو دارید؟‌ و من گفتم بله و گفت بازش کنید. رفتار خانومی که اونجا بود خیلی مودبانه بود و از سه چمدونی که ما داشتیم فقط به من گفت یکیشو باز کن . وقتی باز کردم دید ما دو تا بسته نایلونی جدا شده دارو داریم داخل هر کدوم نسخه هم بود و داروها توی بسته بندی اصلی خودشون بودن و به صورت ورقه نبود . بعد وقتی دید حجم داروها زیاده به من گفت شما تا کی استرالیا هستید و من گفتم ویزای ۴ ساله دارم و بعد گفت اکی می تونید برید. 

به نظرم چک بار ما خیلی سریع انجام شد و اصلا مشکلی برای ما بوجود نیومد و اون خانوم فقط می خواست چک کنه ببینه چیزهایی که ما تو کارت در مورد داشتنشون خیر زده بودیم درست هست یا نه و چمدون ها فقط یک مورد که دارو داشت گفت باز کن و خیلی مودبانه برخورد کردن. و بعد ما وارد سالن خروجی شدیم.و اونجا منتظر موندیم تا یک نفر از اداره مهاجرت به دنبالمون بیاد تا ما رو ببره هتل که یک آقایی اومد که اصالتن فیلیپینی بود و بسیار مرد مهربان و دوست داشتنی که حتی تو حمل بار تا ون به ما کمک کرد و در مسیر تا فرودگاه هم هرچی می دونست در مورد زندگی و کار به ما گفت.